Onzekerheid is een begrip dat in een groot aantal wetenschappelijke gebieden steeds op subtiel verschillende manieren wordt gebruikt om iets te zeggen over voorspellingen over toekomstige gebeurtenissen, over het onbekende en over grenzen aan de nauwkeurigheid, zoals bij kwantummechanisme metingen. Tot zover de wikipedia theorie 😉
Voor deze keer een iets ander soort artikel dan je hier gewoon bent. Ondanks het feit dat ik hier probeer de positiviteit naar boven te brengen moet ik eerlijk bekennen dat ik zelf heel onzeker ben. Altijd al geweest. Hoe dit komt en hoe ik hiermee omga zal ik in de volgende alinea’s proberen uit te leggen.
Onzekerheid enzo?
Ik moet toegeven dat dit artikel al een hele tijd in concepten stond te wachten om gepubliceerd te worden. Telkens ik door mijn concepten scrolde op zoek naar nieuwe inspiratie of artikel om af te werken, bleef mijn oog hangen op dit stuk. Eindelijk kreeg ik het over mijn hart om het verder af te schrijven en te publiceren. Net omdat ik zo onzeker ben duurt het iets langer dan normaal alvorens ik er echt voor ga.
Een trauma voor het leven
Het is wellicht allemaal begonnen op de middelbare school waar ik geen al te beste tijd heb gehad. Er werd wat afgelachen om mijn look, stijl en de persoon die ik was. En ik vond mezelf nog niet eens abnormaal. Een voordracht voor de klas was een soort van hel voor mij omdat men het plezant vond om niet op te letten of om extra luid te giechelen. Gelukkig ben ik nooit met mijn hoofd in de wc-pot beland of deden ze niet expres pootje lap, maar wat er toen gebeurde heeft nog steeds een grote impact op mijn leven.
Altijd bevestiging nodig
Wat ik ook doe in het leven, ik ben steeds op zoek naar bevestiging. Vragen als: ‘Doe ik dit goed?’ ondanks ik er uren op geoefend heb of ‘Kan ik dit wel?’ terwijl ik eigenlijk graag die grote sprong wil wagen. Dan zoek ik echt naar mensen die mij door en door kennen en die naar mijn verhaal willen luisteren. In mijn hoofd blijft die molen ook draaien tot ik iemand gesproken heb en die mij onbewust verder helpt.
Hoe leef ik nu?
Naast het feit dat ik altijd om bevestiging zoek, probeer ik zo veel mogelijk zelfstandig recht te krabbelen bij een teleurstelling. Het is niet altijd even makkelijk en ook al probeer ik altijd positief te blijven, ik heb al met donkere gedachten rondgelopen. Wat mij helpt is praten met anderen, maar ook schrijven. Ik schrijf heel vaak dingen van mij af. Ooit zei er iemand mij: schrijf het op papier, verfrommel het en gooi het in de kachel. En jawel, het helpt!
Ik gaf hier al eens tips om onzekerheid te overwinnen, maar wou heel graag mijn eigen verhaal met jullie delen. Voor wie zelf nood heeft aan een babbel mag mij altijd mailen op evelyne@goudenmomenten.be
Zo herkenbaar dit, niet alleen het onzeker zijn maar ook zeker de oorzaak. Ik merk dat ik tegenwoordig wel zekerder ben over de dingen die ik maak, maar dat heeft me ook flink wat jaren gekost. En mezelf begin ik maar even niet over.
Dapper en mooi, dit kwetsbare artikel. Als ik dan lees wat er met je gebeurd is op school en wat de gevolgen daarvan zijn, vind ik dat zó erg. Het is echt vreselijk dat jongeren elkaar dit soort dingen aandoen en elkaar daarmee (soms voor het leven) beschadigen.